Stress, je moet er mee leren leven!

Degenen die er echt mee “leren” leven beginnen aan een tocht langs anderen die hen van betere adviezen kunnen voorzien, veelal in de alternatieve sfeer en doen iets met die adviezen, die er altijd op uitdraaien dat ze iets voor zichzelf moeten gaan doen. Oefeningen, diëten, positief denken, kortom ze doen allerlei dingen waarvan ze nooit gedacht hadden dat ze dat zouden kunnen en ze vergeten waarvoor ze oorspronkelijk bij de dokter kwamen.

Degenen die er niet mee leren leven beginnen aan hun passage langs allerlei genezers met altijd hetzelfde beeld voor ogen: “Er moet toch iemand zijn die mij kan genezen!” En aangezien zo iemand niet bestaat, gaan zij dood. Net als alle andere mensen gaan zij dood.

De eerste groep gaat dood na genoten te hebben van het feit dat zij zelf tot ongelooflijke dingen in staat waren. Ze hebben zelfs de dokter overwonnen. De tweede groep gaat dood barstensvol verwijt, omdat er niemand op deze wereld was die hen kennelijk de moeite waard vond, en dat is tragisch.

Er is geen groter genoegen dan te ontdekken dat je ergens mee kunt “leren” leven.
Er zijn honderden leergangen te bedenken om dit te bereiken … en meestal leer je ze niet op school of aan de universiteit.

Het is de Leergang van Je Eigen Ontwikkeling. Van de ingewikkelde en fascinerende Leergang of Vorming van Het Leven zelf en de manier waarop je in dat Leven staat met je Lichaam, je Verstand en je Spirit.

Leven betekent beweging, dynamiek.
Niet leven, geen dynamiek, is de dood in de pot.

Leren Leven betekent eigenlijk Leren Bewegen. Alle gevoelens die we in ons leven hebben zijn gebaseerd op beweging van het lichaam in samenhang met ons verstand en met de spirit. Bewegen doen we voelbaar en zichtbaar met ons lichaam. En hoewel we daar allemaal van overtuigd zijn, dringt het meestal niet tot ons door. Meestal dringt het pas tot ons door als we onszelf niet meer kunnen bewegen, omdat dat te veel pijn doet. Voor onze geest geldt hetzelfde: we worden onbeweeglijk in onze gedachten, omdat er maar één gedachte is die ons bezighoudt wanneer we ziek zijn of onder overspanning staan: “Hoe word ik in godsnaam weer beter?” Bij die gedachte blijft het vaak en daarom is de uitdrukking van de arts, hoe onvriendelijk ook, een prima manier om het lijf weer in beweging te krijgen en de gedachten op een ander spoor.

En daardoor wordt Het Leven weer in gang gezet.

Je leert ermee leven, in plaats van gedwongen te worden te moeten overleven.

Jammer is dat we het in ons leven vaak zover laten komen dat we vanuit volkomen onbeweeglijkheid naar lichaam en geest, met hangen en wurgen, weer moeten leren ontdekken wat leven inhoudt en wat voor verplichtingen er zijn aan het bestaan in deze wereld.

Tenslotte zijn we allemaal onmisbare schakels in een keten van universele energie. En dat is een dynamische keten, iedere schakel brengt zijn eigen energie in het geheel en daarvan bestaan we.

Elke beweging roept beweging op. Een methode om dat duidelijk te leren voelen is de XpansiO Educatieve Kinesiologie.

Vormgevende beweging, als ik het zeer vrij converteer. De XpansiO-methode is afgeleid van de Toegepaste Kinesiologie.

De XpansiO®-methode gaat ervan uit dat al ons denken en doen wordt geconverteerd en getransformeerd in lichaamsbeweging. En wel in spierbeweging. In onze taal is dat al lang duidelijk. Als we over ons gevoel spreken doen we dat verbaal maar we gebruiken woorden die met het lichaamsgedrag te maken hebben.

Ik ga door mijn knieën van de schrik, ik lach me slap, ik verstijf van angst, ik “zie” het niet meer zitten, ik krijg het een en ander voor mijn kiezen, ik kan geen woord uit mijn strot krijgen. Maar ook: ik voel vlinders in mijn buik, ik voel het kietelen in mijn bloed, etc.

Mensen zijn Bewegende Zijnsvormen, zo goed als Alles Wat Leeft!

Wij geven aan ons lichaam de Unieke Vorm die maakt dat Ik-Ben-Die-Ik-Ben, in mijn eigen gevoel — maar ook naar buiten toe, voor het oog van de anderen, ben ik onmiskenbaar degene die ik ben. Mensen zeggen soms: “Ik ben mezelf niet!”, maar dat is natuurlijk niet waar. We zijn altijd onszelf onder alle omstandigheden.

Dat wil echter niet zeggen dat we dat ook altijd met ons verstand zo begrijpen. Om te kunnen begrijpen moeten we namelijk kunnen voelen. En aangezien we alleen kunnen voelen met ons lichaam, wil daar nog wel eens wat onbegrip ontstaan. We kunnen slechts voelen met een lichaam dat in staat is te bewegen en we herkennen en begrijpen dat gevoel als onze geest en ons lichaam “in tune” zijn met elkaar. Ze bewegen zich op dezelfde “golflengte”.

De geest zet in onze verbeelding de golf op gang en ons lichaam beweegt al dan niet mee op die golf.

Als we op dezelfde golflengte leven met onze geest zullen we ons vrij en ontspannen voelen. Is er echter een verschil in golflengte, dan zullen we ons overspannen en ongebalanceerd en onvrij voelen.

En dat heet in onze taal dat we in een stressvolle situatie zitten: te veel spanning. En die overspanning gaat over in overprogrammering!

Onze spieren spreken daarin een belangrijk woordje mee. We voelen namelijk pijn in nek en schouders en rug. Onze darmen gaan zich spastisch gedragen en onze maag protesteert. We voelen ons niet lekker en als de golflengte niet gelijkgeschakeld wordt, gaan we ons op den duur ziek voelen. We slaan als het ware de onbeweeglijkheid van de spanning op in onze spieren en we geven aan ons lichaam een vorm die wij met ons verstand niet wensen.

Spieren bewegen door middel van contractio (samengetrokken) en extensio (ontspannen). Als de ene spier aanspant zal de met haar samenwerkende spier moeten ontspannen. In dit verband spreek ik over synergie (= samenwerking) en begrip tussen de ene en de andere spier.

Ons hele leven wordt gekenmerkt door de antwoorden die wij geven op signalen van binnenuit en van buitenaf. Die signalen zijn van velerlei aard, maar laten we ze voor het gemak onderbrengen in drie categorieën:

• Signalen van structurele aard: er is een trap die we moeten beklimmen;
• Signalen van chemische aard: we nemen voedsel en andere zaken tot ons die om chemische stofwisselingsprocessen vragen;
• Signalen van psychologische aard: we gaan om met de gevoelens en de indrukken die ons via anderen verbaal en non-verbaal bereiken.

Zolang deze signalen geen onbalans veroorzaken in de golflengte tussen geest en lichaam zullen we daar met soepele en uitgebalanceerde lichaamsbeweging op antwoorden. Wordt de golflengte echter verstoord dan zal de beweging van het lichaam dat aangeven door middel van een verstoorde samenwerking van onze spieren. Altijd! Ook als dat niet tot ons dagelijks bewustzijn doordringt als een gegeven!

De XpansiO® Educatieve Kinesiologie maakt van deze gevoelswetenschap gebruik door te leren ontdekken van de samenwerking van de spieren onder omstandigheden die geen speciale energie voor verwerking van de boodschap vragen. Maar ook — en dat is het belangrijkste aspect — het leren ontdekken wanneer spieren niet meer vloeiend en automatisch samenwerken, omdat het gegeven signaal de golflengte tussen lichaam en geest verstoort.

Deze verstoring van de golflengte tussen geest en lichaam noemen we vanaf nu de stressor. Het weer in evenwicht brengen van de golflengte noemen we de stressregulering.

Wanneer we een spier in een neutrale positie plaatsen, bijvoorbeeld de voorste deltaspier in een hoek van ongeveer 45° van het lichaam (zie illustratie), en we ontvangen een lichte manuele of andere isometrische druk op de spier (laten we een druk van ongeveer 1500 g nemen) dan zullen we deze spier — zonder er extra moeite voor te doen — in dezelfde positie kunnen houden. De druk die ontvangen wordt, staat gelijk aan de weerstand die de spier kan geven en de spier zal zich blokkeren op de uitgangspositie. Er is geen beweging en we houden de spier bewust op haar plaats. Er is geen stressreactie in de vorm van extra versterking of extra verzwakking. We hebben te maken met een neutraal gegeven.

Ontvangen we echter dezelfde druk terwijl we ons mentaal instellen op een problematisch gegeven, dan zullen we ontdekken dat het in positie houden van de spier veel meer moeite kost; ergo we kunnen de spier niet meer op haar plaats houden, de spier verzwakt in minder dan een seconde tijd, nadat we het stressvolle gegeven in onze gedachten hebben genomen. Ons lichaam antwoordt extra sterk met een vechtreactie, of extra zwak met een vluchtreactie. Beide responsen vragen om een ingewikkeld responspatroon dat door de hersenen en het centrale zenuwstelsel in samenwerking met het endocriene systeem in gang wordt gezet. Zodra we onze mentale instelling veranderen — we denken niet meer aan het probleem — zal de spier haar neutrale uitgangspositie herstellen en de gegeven druk weer kunnen houden.

De beschreven spierrespons heeft alles te maken met de manier waarop wij onze lichaamshouding handhaven of niet. Onder invloed van een stressor — op welk gebied dan ook — zullen onze spieren antwoorden met deze programmeringen. We herkennen deze programmeringen echter lang niet altijd omdat het ondoenlijk zou zijn je spieren op deze manier te testen bij elke stressor die zich voordoet. Het is echter wel zo dat: hoe meer je je bewust wordt van deze onvermijdelijke programmeringen, hoe beter je je kunt handhaven naar lichaam en geest.

De geschiedenis van de Educatieve Kinesiologie

In de zestiger jaren was het de chiropractor George Goodheart die ging experimenteren met het testen van spieren op hun vitaliteit en niet in eerste instantie op hun sterkte. Hij ontdekte dat pijnlijke en gespannen spieren enerzijds altijd een samenhang vertoonden met verzwakte spieren anderzijds.

Een spier die vitaal en gezond is en die een goede neurologische en energetische voorziening heeft, zorgt niet voor problemen. Wanneer de vitaliteit van een spier echter te wensen overlaat, zullen één of meerdere spieren die met deze spier samenwerken moeten compenseren voor het onvermogen van die spier.

In wezen verschilt dat niets van de maatschappij waarin wij leven. De sterken nemen het vaak op voor de zwakken, tot zij zelf ook de dupe worden. Of ze worden zich meer bewust van wat zij aan het doen zijn en zoeken naar andere wegen. Maar dit terzijde.

Gaandeweg werd er door George Goodheart — en met hem door vele anderen — verbindingen gelegd tussen oosterse en westerse denkwijzen en methoden. Uit deze onderzoekingen ontstond de Toegepaste Kinesiologie, een hoog professionele methode van spiertesten en corrigeren, alleen voorbehouden aan chiropractors en osteopaten of andere professioneel opgeleide gezondheidswerkers.

Het was aan de vooruitstrevende ideeën van John Thie te danken dat de Toegepaste Kinesiologie bereikbaar werd voor iedereen. Hij ontwierp een spiertestmethode voor leken met daarbij eenvoudige manieren om het evenwicht in de spieren weer te herstellen.

Er wordt gebruik gemaakt van verschillende energie- en circulatiesystemen die zo nodig geactiveerd of gesedeerd worden, afhankelijk van de uitkomst van de spiertest.

Zo hanteert men bijvoorbeeld het meridiaansysteem uit de acupunctuur. Acupunctuurpunten worden behandeld door middel van massage en/of aanraking. Er wordt gebruik gemaakt van de zogenaamde Chapman-reflexen die invloed hebben op het lymfatische systeem en van de zogenaamde Bennett-reflexen die hun invloed hebben op de bloedcirculatie, met name de circulatie in de capillaire vaten, waar de uitwisseling van voeding en zuurstof met afvalstoffen en koolzuur plaatsvindt.

Deze methode vond zijn weg door de wereld onder de naam Touch for Health. De methode is inmiddels wereldwijd bekend en gewaardeerd. Door de jaren heen heeft de methode meer en meer dienstgedaan als een basissysteem bij velerlei onderzoeken naar de connectie tussen lichaam en geest.

Met het onderzoeken van de lichaam/geest-connectie werd ook heel veel duidelijk over allerlei verschijnselen en klachtenpatronen, die ontstaan wanneer we niet in staat zijn om op lichamelijke manier met onze dagelijkse stressoren om te gaan. Met name werd duidelijk hoe we van soepel bewegende kinderen met een open mind voor alles wat nieuw is, in de loop van ons leven kunnen veranderen in stijve, droge individuen die leven op basis van ervaringen uit het verleden. Die behoudzuchtig worden en star in denken maar ook in doen.

Lees- en leerproblemen, overspannenheid, rugklachten en kortzichtigheid maken onder andere deel van een gebrekkige stressregulering en een gemis aan inzicht in het functioneren van het lichaam als instrument dat uiting geeft aan alles wat we denken en doen.

XpansiO® Educatieve Kinesiologie is een manier om met jezelf aan de slag te gaan, om te komen tot een beter zelfbeeld, meer plezier in het leven, soepeler bewegen, heilzamer denken en beter in staat zijn om de keuzes te maken op eigen gezag, in plaats van op het gezag van anderen. Zonder daarmee de ander te belemmeren in het maken van zijn of haar keuze.

De spiertestmethode die gebruikt wordt in de Educatieve Kinesiologie wordt door allerlei vaklieden op allerlei verschillende manieren verklaard. In hoeverre iemand intussen de juiste verklaring voor het fenomeen gevonden heeft blijft vooralsnog de vraag.

De verklaring die het meest begrijpelijk is tot nu schijnt de volgende: wanneer wij onder invloed raken van een stressimpuls, en dat kan werkelijk van alles zijn — chemisch, structureel of psychologisch — dan reageren wij daarop met een vlucht- of vechtpoging.

Om te kunnen vluchten gaat de meeste vitaliteit naar de lange spieren, van armen en benen. Als we hard ervandoor willen gaan, hebben we daarvoor de lange spieren nodig van onze benen maar ook die van onze armen, omdat de spieren van armen en benen synchroon zijn met elkaar. Niemand zou met zijn handen in de zak gaan hardlopen als het overleven betreft.

Op hetzelfde moment zullen de kortere spieren minder energie toegevoerd krijgen, omdat zij niet de prioriteit genieten bij de weglooppoging. Ook al lopen we niet daadwerkelijk weg voor het gevaar, want wie wil er een lafaard heten, toch is onze eerste reactie zodanig. Van dit moment maakt de spiertester gebruik.

Door op het moment van de gegeven stressimpuls een kortere spier te testen zal duidelijk worden dat die bepaalde spier op dat moment geen of weinig energie heeft en zelfs de uiterst lichte druk die gegeven wordt, zal een zwakkere of zelfs zeer zwakke spiertest te zien geven. Het is wel van belang dat de spiertest wordt uitgevoerd op het moment dat de stressor wordt aangeboden.

Een voorbeeld: test een sterke indicatiespier, bijvoorbeeld de M. deltoideus anterior. Deze spier is kort in vergelijking met de M. biceps en de M. triceps. Om te vluchten — maar ook om te vechten — hebben we in eerste instantie de M. biceps aan de M. triceps nodig die samen met de M. quadriceps en de hamstrings onze loopbeweging in gang zetten.

Op hetzelfde moment dat aan de persoon een stressor wordt aangeboden, al is dit slechts in de vorm van een stressvolle gedachte, e.g. denken aan iets waaraan je een bloedhekel hebt, dan zal het hele bewegingsapparaat reageren alsof het op de vlucht wil gaan en de M. deltoideus anterior zal daarom zijn positie van 45° niet kunnen handhaven. De spier geeft mee in de beweging die door de toegepaste druk wordt gegeven. Wij weten nu dat de bewuste gedachte een stressor was die om regulering vraagt en dat kost zoveel energie.

Gelukkig reageren we op die manier. Minder gelukkig is het echter dat we aan de noodzaak tot vluchten normaal gesproken geen gehoor geven. Wie loopt er nu weg? Dat doe je niet! Dat hoort niet zo. Intussen zijn we wel allerlei hormonen en chemicaliën aan het ophopen in ons lijf tot onze gewrichten er letterlijk onder gaan kraken.

Stressoren zijn overigens niet alleen onze vervelende gedachten. Chemische stressoren in de vorm van verkeerde voeding of andere chemicaliën kunnen hetzelfde antwoord oproepen. Het is echt niet zo gek om op je lijf te testen of datgene wat je in je mond stopt ook echt gewaardeerd wordt door je body. Maybe yes, maybe no, peut-être oui, peut-être non — test het uit op je spier. Wordt de spier zwak, maak dan je eigen keus, je bent niet verplicht om altijd het stressvrije te kiezen, maar Weet Wat Je Kiest. Dat geldt zelfs voor het stemgedrag bij politieke verkiezingen. Ons lijf weet in samenhang met ons logische verstand en met de spirit wat wel en wat niet stressvol is.

Oefening

Houd je arm, met de handpalm naar beneden, in gestrekte positie voor je lichaam onder een hoek van 45°. Doe dit op een ontspannen wijze. Vraag je partner nu tussen pols en elleboog een lichte neerwaartse druk uit te oefenen op je onderarm.

De druk moet zo licht en vloeiend zijn, dat je werkelijk de kans krijgt te voelen hoe je spieren zich als vanzelf in de aangenomen positie blokkeert. Er is niets aan de hand; je spier blokkeert zich zoals het moet. Neem nu in je gedachten een situatie, waarvan je vermoedt dat zij stressvol voor je is. Dat kan van alles zijn. Vraag nu opnieuw aan je partner om met dezelfde lichte druk op je arm te duwen. Voel je het verschil in het spiergedrag? Heb je het idee dat de spier zich verzet en dus sterker wordt? Heb je het idee dat zij het laat afweten en dat zij niet meer op haar neutrale positie kan blijven? Geeft zij nu een zwakke reactie te voelen, of blijft zij in precies dezelfde positie zonder moeite?

Het beste resultaat krijg je als je jezelf werkelijk toestaat naar het antwoord van de spier te ‘luisteren’. Je bent er niet bij gebaat als je tegen jezelf zegt met je kaken op elkaar: “Mij krijg je er niet onder. Ik ben sterk. Hoezo: mijn spieren reageren met een zwakke test?!?” Daar schiet je helemaal niets mee op. Alleen wanneer je je spier werkelijk zonder enige extra moeite in de neutrale positie kunt houden, heb je te maken met een absoluut stressvrij en dus overzichtelijk gegeven.

In beide andere uitkomsten is er een zekere mate van stressregulering nodig, hetzij in de vechtsfeer, hetzij in de vluchtsfeer. Daar is niets op tegen als je jezelf er maar van bewust wilt zijn!

« Spieren kunnen zich onder bepaalde omstandigheden blokkeren in een neutrale positie; dat is een positie ongeveer halverwege tussen contractio (samengetrokken) en extensio (ontspannen). Dynamische spieractie heeft altijd te maken met deze twee gegevens. Buigen en strekken is hetzelfde als samentrekken en ontspannen. Spieren zullen zich nooit lang in een ‘neutrale’ positie bevinden. De dynamiek van ons leven vraagt namelijk om voortdurende spieractie, opdat wij in ons evenwicht blijven, zodat wij onze balans kunnen houden bij lopen, staan, zitten en zelfs bij liggen. »

Akamas Auriga

« De manuele spiertest is in wezen alleen maar een manier om een eerlijker communicatie met jezelf te krijgen. Ik bedoel, dat de spiertest in feite alleen maar kan aangeven of het lichaam neutraal reageert op een gegeven, waarbij de spier in een neutrale positie gehouden kan worden zonder inspanning. Of het lichaam laat door middel van de spier weten dat er wel degelijk een stressreguleringsfactor verbonden is aan het gegeven. De goede spiertester kan helpen bij het vertalen van de ‘taal’ die het lichaam spreekt en dringt niet een of andere betweterige mening op. Dat laatste kan op zich voor de persoon die zich laat spiertesten zo stressvol zijn, dat zijn/haar spieren het sowieso al laten afweten. »

Akamas Auriga

Samengevat

De ideeën die in onze geest ontstaan worden via onze hersenen en via ons lichaam gemanifesteerd en gematerialiseerd.

Ideeën worden geïnitieerd in onze geest. Als onze geest de gelegenheid krijgt om contact te maken met ons brein en via het brein, met ons lichaam kan de materialisatie van het idee plaatsvinden. Dan zijn we waarschijnlijk creatieve individuen die kunnen maken wat wij zien of denken. Als we het werk van onze geest echter belemmeren met onze mentale gedachten — “Dat is te gek voor woorden.” — dan ontbreekt de geest/brein-verbinding en de verbinding tussen het mentale en het fysieke. We komen dan tot niets. Hoogstens zullen we een vlucht- of vechtpoging ondernemen en ook dat blijft meestal een poging.

Stress op stress — Hoe Blijft een Mens Gezond? … of Say Yes To Stress! …

omdat dat Het Leven maakt tot Leven, in plaats van tot overleven!