Wanneer je erover nadenkt, is eigenlijk niemand van ons hier echt op aarde.
Want wij zijn niet identiek aan ons lichaam of onze hersenen, nee, wij zijn een Hoger Zelf in een lichaam. Het is alsof we gekleed in een ruimtepak naar een vreemde wereld kijken.
De “werkelijke, echte jij” is echter nooit geland. Rondspringend op dit “maanachtige” oppervlak heb je niettemin de neiging om te vergeten dat het ruimtepak niet de “werkelijke, echte jij” is. Intussen bevindt het Moederschip zich onafgebroken daarboven en zendt zijn begeleidend licht uit om ons te vertellen hoe we het ruimtepak heel kunnen laten en het meeste uit onze “aardewandeling” kunnen halen.
Het centrale controlemechanisme gaat de aarde te boven.
Het leven is niet meer dan een experiment om vast te kunnen stellen hoe goed je het ervan afbrengt. Het is louter een kwestie van ervaringen opdoen voor verdere en weer andere avonturen.